woensdag 27 juni 2012

IJsthee, maar dan goed gemaakt!


Alle hands aan dek! Het wordt morgen even zomer. Tot mijn verbazing lees ik bij de KNMI:
's Middags komt de zon er op meer plaatsen bij en wordt het met middagtemperaturen tussen de 25 en 29 graden zomers warm.
Dé dag dus voor een heerlijke, dorstlessende koele ijsthee. Daar heb ik een goede tip voor. Gekregen in Amsterdam, in de Beethovenstraat, bij Tea in the city. Dat is een leuke theewinkel waar je persoonlijk en vakkundig geholpen wordt.
De tip is even simpel als doeltreffend. Ga geen water koken waar je de thee een paar minuten in laat trekken, maar neem gewoon koel kraanwater (ik neem water uit mijn Brita waterfilter) en laat daar per liter 2 eetlepels thee een nacht in trekken. Gewoon in de koeling. Je krijgt er een hele mooie heldere thee voor terug!
Serveer hem gefilterd in een mooie kan kan met eventueel wat munt of stukjes citroen.
Aan de slag!

zondag 24 juni 2012

Chinese gefrituurde garnalentoastjes


Wat geeft het toch elke keer weer een voldoening als je iets lekkers gemaakt hebt. Dit hapje vonden we ‘butengeweun laekker’ (zoals we dat hier op het eiland zeggen) ofwel buitengewoon lekker. 
Ik heb het voor het eerst gegeten op de Zeedijk in Amsterdam bij New King, een goed Chinees restaurant. Daar kwam dit hapje voor op de dim-sum schotel die we ‘s middags een keer namen. Wat heet, een keer, we hebben het al vaker gedaan. Wat is dat toch lekker!
Zomaar in ene kwam ik het recept tegen op het internet en vandaag, op deze grijze, winderige en koele zondag ben ik de keuken in gegaan. Stel je voor: een man met een missie. Ik had mijn vastberaden trek op mijn gezicht geplakt en moest en zou met net zo’n lekker hapje uit de strijd komen, als we in Amsterdam hadden gegeten. Met de Marche Militaire van Schubert op de achtergrond toog ik aan de slag. 
Zie hier het verloop van de strijd.
Ik heb gebruikt:
  • Een doosje van 150 gr rauwe wokgarnalen
  • Een half ei
  • Snuf zout en peper
  • 2 eetlepels gehakte lenteui
  • Een lepeltje gemberpoeder, maar verse gember verdient de voorkeur
  • Een lepeltje soyasaus
  • Een lepeltje sesamolie
  • Sesamzaadjes
  • Vier witte casinoboterhammen
  • Wat plantaardige olie om te frituren


Doe alle ingrediënten, behalve de laatste twee, in de keukenmachine,

en hak ze tot een vrij dikke pasta.

Ontdoe het brood van de korsten en snij de boterhammen in tweeën. 
Besmeer ze met de pasta en bestrooi ze met wat sesamzaadjes.

Verhit de olie tot 180 graden in een pan en plaats de boterhammetjes met de vulling naar beneden. 

Bak ze tot ze mooi bruin zijn. Dat duurt maar een minuutje of wat. 

Laat ze even uitlekken op wat keukenpapier en eet ze direct op.

Genieten!

maandag 18 juni 2012

Op Chinese wijze gesmoord varkensvlees


Het is alweer een tijd geleden dat ik op aanraden van vrienden het boek De pure keuken van Donna Hay aanschafte. Op zoek naar iets niet al te ingewikkelds en toch smaakvol greep ik dit boek weer eens uit de kast. 
Ik kwam tot het onderstaand recept en het was lekker. Wel oppassen dat het vlees niet taai wordt. Je hebt genoeg saus, en samen met wat rijst en groente heb je een lekkere maaltijd.
  • 1 eetlepel sesamolie
  • 1 eetlepel geraspte gember
  • 250 ml Chinese kookwijn of Sherry
  • 60 ml soyasaus
  • 60 ml hoisinsaus (je weet wel, van het vorige recept!)
  • 2 eetlepels suiker
  • 2 stukjes steranijs
  • 4 varkensfiletlapjes

Verhit de sesamolie op laag vuur en bak de gember hier een minuutje in. Voeg dan de vloeistoffen met de kruiden toe en laat alles even pruttelen. Dan gaat het vlees in de pan en kook je dit tot het gaar is (vijf minuten aan elke kant of naar eigen goeddunken).
Haal het vlees dan uit de pan en kook de saus nog wat in zodat hij dikker wordt.
Klaar is Kees!

maandag 11 juni 2012

Koreaans gehakt in slabladeren


Althans, zo luidde de naam van het recept dat ik uitkoos voor de late avond. De tijd dat een lichte trek zich bij ons voegt en wij verlangen naar een laatste sensatie voor onze smaakpapillen. Die kregen we ook, al was het niet een Koreaanse naar mijn mening. 
Ik kocht:
  • Een krop sla
  • 200 gram gehakt
  • Een doosje champignons ( de helft gebruik je maar)
  • Een limoentje
  • 1 rood pepertje
  • Een flesje hoisinsaus (gebruik een lepel of drie)

Ik heb eerst de champignons klein gesneden, zeg maar grof gehakt. Deze heb ik samen met het gehakt en wat olie in de pan gebakken tot het gaar was.
Na een minuut of vijf heb ik het sap van een halve limoen toegevoegd met het fijngesneden pepertje waar ik de zaadjes uit gehaald had. De hoisinsaus ging uit de vrije hand in. Geheel en al uit eigen beweging heb ik er nog peper en zout aan toegevoegd en wat korianderpoeder.
Goed omroeren, nog even laten bakken en dan serveren op de slabladeren die je om de vulling heen rolt en heerlijk opeet.
Een sausje vind ik niet nodig, het gehakt heeft genoeg smaak van zichzelf en contrasteert fantastisch met de knapperige sla.
Als ik het weer eens maak dan bak ik eerst misschien maar een uitje en voeg ik nog wat knoflook toe. Dat blijft een lekkere combinatie al loop je op de duur het risico dat alles het zelfde gaat smaken.
Oh ja, ik heb gewoon een flesje hoisin woksaus genomen. Dat kost bijna niets en is gewoon in de supermarkt te verkrijgen. 

maandag 4 juni 2012

Chat-en-Oeuf-du-Pape


Er moet mij iets van het hart: ik heb een fluitallergie.
Laatst liep ik door Winkelcentrum Zuidplein in Rotterdam. Ik zoek zulke plekken van nature niet op, maar omdat ik een uurtje over had besloot ik eens binnen te kijken,- je loopt er droog. Dat bleken meer mensen gedacht te hebben. Onder wat vale muziek liepen jonge moeders in fel gekleurde leggings onbetwistbaar moeder te wezen, hield de jeugd, gepierced en getatoeëerd, elkaar met coole blikken in de gaten, en zaten de oudere dames met dood gepermanent haar wat zielloos in hun kopjes koffie te roeren. 
Ik vluchtte de HEMA in, een oase van licht, en belandde op de wijnafdeling.
Mijn oog viel op een fles met een getekend etiket. Er was een kat op afgebeeld die op een enorm ei zat. Omdat je het beest van achteren zag, maakte hij een vrij zorgeloze indruk en leek hij volstrekt niet geïnteresseerd in de indruk hij op de kijker maakte. Kortom, hij zat daar met de hebbelijkheid van een echte kat die zich werkelijk niets aantrekt van wie dan ook. 
Verder stond er nog ‘Chat-en-Oeuf’ te lezen ‘produit en France’. Dat is een aardige woordspeling, want wie een beetje in de wijn thuis is denkt gelijk aan Châteauneuf-du-Pape. Leuk, dacht ik nog, totdat ik plotseling verstijfde. Het fluitje van de HEMA klonk. 
Om de vijf minuten klinkt daar als inleiding voor een reclameboodschap het gefluit van een quasi opgewekte man door de luidsprekers. 
Verwilderd zocht ik naar de uitgang maar die was te ver,- ik kreeg de volle laag. Ik krijg namelijk hartkloppingen van dat gefluit. Als het nou een leuk stukje van Beethoven of Mozart zou zijn, zou ik het nog gewaardeerd hebben. Maar hier is geen touw aan vast te knopen, het is een willekeurige stapeling van een aantal onnavolgbare intervallen die aan het abstracte grenst. Het straalt zo’n beetje de onverwoestbare opgeruimdheid uit die je vindt in onze zorginstellingen, waarmee zieken, oude van dagen en verstandelijk gehandicapten tegemoet worden getreden. Maar ik ben geen patiënt in een van die instellingen, ik loop toevallig door de HEMA. 
Meestal probeer ik binnen vijf minuten mijn zaken daar geregeld te hebben, maar ik weet natuurlijk nooit precies hoe lang ik nog heb. Daarom loop ik altijd een beetje schichtig en gehaast tussen de paden totdat onze nationale fluitemans, toch nog onverwacht, zijn uiteen gereten tune inzet. 
Ik ril, ik huiver en ik krimp in elkaar, laat alles vallen en spurt naar de uitgang. Natuurlijk weer op de hielen gezeten door een aantal forse jongens van de bewaking. Zie dat dan maar eens uit te leggen. 
Je kunt volgens mij echt beter een Châteauneuf-du-Pape hebben dan een Chat-en-Oeuf, al ben ik best nieuwsgierig. Maar ik kijk wel uit, ik kom voorlopig niet meer in de HEMA voor zo’n flesje wijn. Daar kunnen ze naar fluiten. 


zaterdag 2 juni 2012

Macarons d'Amsterdam

Een hele dag wandelen door Amsterdam. Ideaal weer daarvoor. Misschien wat aan de koele kant voor juni, maar heerlijk zonnig.
Één van de verrassingen van vandaag was een patisserie annex chocolaterie in de Maasstraat. Wat een mooi gebak!
Ik zag er bijzondere macarons en koos de smaak truffel en groene appel met venkel. De truffel bleek een echte verrassing. Echte truffelsmaak, en dat in een zoet gebak. Wennen maar lekker. Daarbij viel de appel/venkel een beetje in het niet. Fris en apart, ook de moeite waard. Kijk er eens als je in de buurt bent. Een aanrader.
Related Posts with Thumbnails